Motorrit ZW- Engeland, april-mei 2010
De routes is in Google maps klik hier.
Auteur: Erik
Foto’s: Erik & Ronald, naar de fotogalerie
Een tour rit plannen voor 6 personen in het glooiende Zuid Engeland. Een goed begin voor een spannend verhaal en tocht. Zoals altijd is het uitgangspunt: gezelligheid, veiligheid kleine weggetjes en geen haast. Peter heeft zich weer op de route planning gestort en samen met Ronald de B&B’s geregeld.
Dag 1: Dover – Bexhill on Sea
Om in Dover te komen nemen we de snelweg en de boot. Geen spannend begin, hoewel … Om half acht verzamelpunt langs de A27, een file zorgt er wel voor dat de “Apeldoorners” ietsje later dan gepland aankomen. Ik sta dan al ruim drie kwartier te wachten, en besluit alvast verder te rijden na een berichtje achter gelaten te hebben. In Hank is het dan zover, we zijn compleet en trekken verder via Breda, Antwerpen, Gent, Duinkerken naar Calais. Een aanloopje naar Engeland, wat we bereiken na een uurtje met de boot. In Dover begint het … links rijden. Heel snel zijn we uit de stad met haar drukte en kunnen we direct genieten van het Kentse landschap en dat van Sussex. Vanuit de B&B hebben we uitzicht op zee.
Dag 2: Bexhil on Seal – Hythe
Bij opkomst staat er niet allee
n een stevig engels ontbijt maar de zon komt door het wolkendek. Dat belooft veel goeds. Verder in het glooiende landschap, kleine weggetjes met hoge heggen.
Dit is precies waarvoor we zijn gekomen. De B&B is werkelijk in “the middle of nowhere”. Prachtig gelegen, aardige landlord, ook een motorrijder, maar wel een beetje duur en de man wilde wel een taxi bellen maar niet ons even naar het dorp brengen. Als wandelaar kom je dit niet tegen zijn en het was dan ook een beetje teleurstellen.
Dag 3: Hythe – Silverton
Dwars door The New Forest gaan we verder oostwaarts. Kringelend door Hampshire en Dorset blijft het richting west. Even genieten van het mooie weer en prachtige uitzicht in Lulworth Cove. Overnachten in een traditionele Inn waar door de meesten van ons na het eten voetbal wordt gekeken.
Dag 4: Silverton – St. Ives
Van oost naar west door het Dartmore National Park en Dorset. Het lijkt erop dat het hier altijd regent, in ieder geval wanneer ik er ben. In Two Bridges een bak koffie en even bijkomen van het regenachtige weer met donkere dreigende wolken boven de heide. Aangekomen in Cornwall blijft het weer wel drijgend maar het intussen droog geworden. In een woest schuimende zee en beangstigende wolken ontwaren we Saint Micheals Mount. Helaas is het vloed en kunne we dus niet even een kijkje nemen van dichtbij. Mooie B&B, met alweer prachtig uitzicht op zee, die eigenlijk net iets te ver wandelen van de bewoonde wereld, lees restaurant, ligt.
Dag 5: St. Ives – Ilfracombe
Het clubje splits zich op: Peter, Marcel en Tiemen als groep 1 en Marc, Ronald en Erik als groep 2. Waarom? Peter heeft last van zijn knie en ziet het niet zitten weer en dag op de kleine weggetje te moeten laveren. Groep 2 wil gewoon zoveel mogelijk zien en geeft niet om een uurtje extra in het zadel. Het uiterste puntje is inzicht. Via de kleine weggetjes en het desolate landschap bereiken we Lands End. Vaak gehoord en gelezen “het is net een kermis”, niets van waar wanneer wij er zijn. Veel wind, einde van de “wereld” en een verdwaalde toerist. In Minack gunnen we ons een bak koffie en een kijkje in het openluchttheater . Helaas is er geen optreden of repetitie maar een paar verwaaide toeristen . Via de noordkust van Cornwall rijden we langs Tintagel Castle. Stukje geschiedenis aan de zee. Voor een bezichtiging in Clovelly is het in middels te laat geworden, we rijden dan ook door, zonder haast te hebben, naar het hotel/B&B in Ilfracombe.
We zijn nog net op tijd. De landlady staat op punt om te vertrekken, hoewel Peter gemaild en gebeld heeft dat we vandaag met z’n zessen zouden komen. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen: wij een sleutel, zij het geld voor de overnachting en wij weer beloven dat we de deur achter ons dichttrekken wanneer we de volgende dag vertrekken. Geen ontbijt dus en een geheel verlaten kast van een huis. Gelukkig wappert de Union Jack vrolijk in de voortuin. Om even lekker bij te komen gaan we eten bij een Thai, leuk met stokjes wat extra concentratie bij de coördinatie vergt.
Dag 6: Ifracombe – Bath
Na een goede nachtrust, geen spoken, ondanks een muffige atmosfeer in het huis, trekken we verder de regen in. Wederom wordt het clubje gesplitst in tweeën. Jammer van het steeds nattere weer, de uitzichtjes over Exmoor worden er niet beter op. Tussen de buien klaart het even op, helaas komen we druipend van de regen in de Cheddar Gorge. Het regent te hard dat niemand een rondrit in een openbus wil doen of even de 175 treden omhoog naar de richel van de kloof. Doorrijden dan maar, op naar Bath. De landlady is een vriendelijke dame, niet geheel verlegen om een praatje. Ze geeft voldoende tips om te bekijken en waar we wel/niet kunnen eten enz. Na een verkwikkende warme douche gaan we een hapje eten even verderop in de staat in een pub.
Dag 7: Rondrit Wales vanuit Bath
Wederom is de club agenda verdeeld: Peter en Marcel gaan de stad bekijken en “shoppen”. De rest wacht even een buitje af en gaan op pad naar Wales. Op de brug over de river Severn worden we zowat van onze motoren 
geblazen door de in toegenomen stormachtige wind. Je kunt immers niet zomaar Wales binnen komen vallen. De regen is aan de zuidkant van de Severn gebleven en we gaan in een waterig zonnetje naar Tintern Abbey. Ronald en Tiemen besluiten om terug te rijden “om meer tijd te hebben om Bath te bekijken”. Dat betekent dat Marc en Erik zijn overgebleven in de strijd om Wales te ronden. Hoewel … het is maar een klein rondje en om 3 uur in de middag zijn we weer terug in de B&B waar Marc met gezwinde spoed zich omkleed en weer op de motor springt om down town te gaan. Ik val echter tijdens een snookerwedstrijd in slaap, niet van het spel wat ik wel weet te waarderen, maar van een week lang in het zadel te zitten.
Goed half zes loop ik naar de stad en op goedgeluk loop ik zo wat tegen de anderen op, die zich al verzameld hebben in de pub.
Dag 8:Bath – Maidstone
We hebben nog meer tips gekregen van de landlady: een schilderachtig dorpje wat veel gebruikt wordt in films en een “stenen” dorp wat toegankelijker zou zijn dan Stonehedge. Dus: de route iets verleggen en genieten van het immer glooiende landschap. Lacock, een idyllisch dorpje. Ondanks dat het niet gesloten voor auto’s waan je een paar eeuwen terug in de tijd. Omdat we denken dat Avebury niet mogen missen, rijden we naar het “ommuurde” dorpje. Na een bak koffie in de zojuist geopende Inn, Gaan Peter en Marcel alvast verder om te tanken, op 300 meter is er een pomp … Helaas is die pomp niet meer in bedrijf en ze rijden verder. De andere gaan een paar minuten later terwijl ik nog even het dorp in ga voor een foto. Iedereen was vertrokken, op zoek naar een benzinepomp terwijl ik ronddolend 
opzoek ben naar aansluiting van de rest. Niemand te zien dus ik besluit om alvast naar Stonhedge te rijden. Onderweg een telefoontje van Ronald:”Marc en ik gaan nog naar Stonehedge, de andere rijden direct naar de B&B”. Na bijna een uur wachten bij de “kermis” van Stonehedge, komen Ronald en Marc dan toch. Een rondje langs de stenen en dat was het dan, geen druïde te zien wel honderden mede toeristen. Dan maar door naar de laatste B&B. De B&B wordt gerund door een dame, zij geeft een rondleiding, uitleg en weg is ze met de woorden “morgen om 8 uur ontbijt”. En weer zijn we alleen gelaten. Gelukkig is er aan de overkant van het park een pub waar we uitgebreid kunnen dineren.
Dag 9: Maidstone – Dover
Vroeg op, een uitgebreid maar vegetarisch ontbijt vertrekken we om het laatste stukje Engeland af te leggen. De boot op en middels de snelweg van Calais via Gent, Antwerpen enz. enz. naar huis. Een mooi weekje genieten vanaf de motor door het Zuid Engelse landschap.