Motorrit Oostenrijk september 2012
Voor de route in Google maps klik hier.
Auteur: Erik
Foto’s: Erik & Paul, ga naar de fotogalerie
Dag 1: Huizen – Baden Baden
Vroeg met zonnig weer vertrokken, over de snelweg naar Maastricht en via Withuis naar België om daar nog een stukje E42 door de Ardennen te nemen. In Duitsland rijden we via Trier naar het Zwarte Woud. We rijden langs de Frans-Duitse grens en nemen de pont bij Neuburg Am Rhein en vervolgen de weg naar Baden-Baden waar we overnachten in de jeugdherberg.
Dag 2: BadenBaden – Mittenwald
Met bewolkt weer vertrekken we naar het zuiden, door een wegomlegging komen we op een prachtig slingerweggetje wat ons weer naar de route leidt. Langs de Bodensee is het druk met toerisme, niet vreemd want de uitzichten zijn prachtig. Met de Allgauer Alpen in zicht rijden we door Oostenrijk naar Garmisch-Partenkirchen. We proberen in Walchensee te overnachten in JH maar helaas is deze vol en gaan wat zuidelijker in Mittenwald naar de JH. Erg is het niet om het stukje twee keer te rijden, een leuke slingerweg met mooi uitzicht op het meer
Dag 3: Mittenwald – Sillian
In mistig weer vertrekken we naar het tolweggetje naar Vorderiss, een mooi slingerend weggetje in de Allgauer Alpen. Langs de Sylvesteinsee en over de damwand, die in het voorjaar nog afgesloten was, waar een tijdelijke weg over gemaakt is. Een stukje grote weg is nodig om
makkelijk bij de Gerlos Alpenstraβe te komen. Helaas is de mist niet minder geworden en is het uitzicht minder ver maar wel mysterieus. Nu er al flink geoefend is in het bochtenwerk gaan we op pad naar Zell Am See, het begin van de Groβglockner Hochalpenstraβe. Een prachtige weg met mooie uitzichten die ook druk bezocht wordt door menig andere motortoerliefhebber. Beneden aangekomen gaan we opzoek naar de jeugdherberg in Sillian. Een niet eenvoudig te vinden JH aan de rand van het dorp, gelegen in de nabijheid van de kerk, karakteristiek, anders dan anders maar voor het avontuur een aanrader. Een noodrantsoen is wel nodig omdat naast een set van lakens (even bellen en dan komt er iemand om het enige wat op slot zit – de lakenkast – open te doen) geen verdere zaken te verkrijgen zijn zoals avondeten en ontbijt of een koud biertje!
Dag 4: Sillain – Rovereto
We zijn snel de grens over in Italië, een miezerig begin, juist nu net in de Dolomieten is het verschil met de Alpen goed te zien is aan de ruige rotsformaties. Via de Passo Sant Antonio rijden we westwaarts. Over de Strada Regionale Delle Dolimiti naar Passo DuranPasso Rolle ligt prachtig in het Parco Paneveggio-Pale Di S.Martino.Vanaf de Strada Delle Dolomiti hebben we een mooi overzicht van het dal met Ora en de bergkam waar de route verder leidt. Vandaar slingeren we naar het zuiden naar Riva.
Hier is het qua verkeer niet makkelijk om de jeugdherberg te vinden maar bij aankomst krijgen we te horen dat de JH vol is. Een alternatief is om naar de herberg in Rovereto te rijden. In tegenstelling tot de Passo Duran Passo Rolle waar het stroomde van de regen, lopen de mensen hier in zomerse kleding, wat ook makkelijk kan bij 26 ˚C en dit om 17.30 uur! In Rovereto vinden we de herberg en na een verkwikkende douche gaan we ons tegoed doen op een terrasje aan een biertje en eten op een pleintje de welbekende Italiaanse Pizza. Dit was ook wel verdiend na zoˈn lange, inspannende dag
Dag 5: Rovereto – Pfund
Via de provinciale weg gaan we naar het noorden om via Trento naar het westen te kronkelen over de kleine weggetjes. In Lavré buigt de route weer naar het noorden en komen we in het Parco Naturale Adamello-Brenta. Na Passo Monte Croce / Keuzbergpass, Passo Tre Croci, Passo Giau (stromende regen), Passo Valles, Passo Mendola / Mendelpass, Passo Dell Ballino en Passo Campo Carlo Magno gaan we de “grote” weg om westelijk naar Parco Dell Adamello te rijden en vervolgens het Parco Nationale Dello Selvio in om de Passo Selvio te kunnen nemen. Helaas ging het toen we op het hoogste punt van 2760 m waren weer regenen, hetgeen een langzame afdaling van de brute noordkant van deze pas betekende. De route voert ons langs een meer naar de grens met Oostenrijk. Hier rollen we, de Intruder letterlijk door gebrek aan benzine, een pompstation binnen en zien achter ons al gevaarlijk zwarte wolken. Op weg naar de jeugdherberg bliksemt het al en in de verte horen we het achterna komende gerommel. Net in de herberg(? – eigenlijk Gasthof) aangekomen begint het te regenen zo hard dat de overkant van de straat nauwelijks nog te zien is.
Dag 6: Pfund – Singen
Met een dik wolkendek boven ons vertrekken we met de hoop dat het zonnetje nog wil doorbreken. Helaas is dit niet geval en krijgen we met enige regelmaat een licht buitje over ons. Wanneer op de Silvrettastrasse het hoogste punt bereikt wordt, staat er al een rij Engelse motorrijders
te genieten van het mooie uitzicht over het stuwmeer en de gletsjers. Kronkelend gaan we naar het laagland waar het via Bludenz naar de Zwitserse grens gaat. Bij Stein Am Rhein steken we de Rijn over en via Moskau komen we in Duitsland. In een zacht avondzonnetje komen we bij de jeugdherberg in Singen.
Dag 7: Singen – Steinbach Am Donnersberg
In een ochtend mist verloopt de route naar het noorden. Glooiend landschap trekt langs ons heen (of is het andersom?). Via de B500 loopt de route door het Zwarte Woud naar het noorden. Nabij Baden-Baden worden de heuvels achter ons gelaten en rijden we het vlakke landschap in. Net over de Rijn in Frankrijk zijn er na de lunch startproblemen met de Intruder. Van alles geprobeerd maar verzin maar iets achter het zon overgoten station van Beinheim. Na een uur sleutelen krijgen we het gevaarte op voor ons onverklaarbare wijze weer aan de 
praat. “Lopen is lopen” dus snel verder. In Wilgartswiesen kiezen we een veel te klein bospad en winnen daar geen tijd mee nadat door enkele wegomleggingen we de route geheel kwijt zijn. Gewend aan Nederlandse afstanden denken we “doorrijden er komt wel weer asfalt”. Koffiepauze
Helaas bleek dit een zelfs voor Duitsland groot bos te zijn, waar slecht asfalt overging in geen asfalt, vervolgens van bospad tot karrenspoor en mulle zandpaden. In Hochspeyer horen we in de jeugdherberg dat er geen plaats is en gaan verder op weg naar Steinbach Am Donnersberg.
Hier doen we ons te goed aan een witbier terwijl het avondeten in gereedheid wordt gebracht. Je komt binnen terwijl de tafel al gedekt wordt, maar er is niet alleen plaats voor je, je kunt zelfs nog mee-eten.
Dag 8: Steinbach Am Donnersberg – Huizen
Met een mooi ochtendzonnetje vertrekken we verder naar het noorden, ondanks alle indrukken van de Alpen vers in het geheugen toch ook erg mooi, om in Rheinböllen de snelweg op te gaan en zoevend over de A61, A73, A50, A12, A30, A1 en A27 komen we na een week vermoeid maar voldaan thuis, na een trip die ook qua route goed afwisselend was, de mooiste kleine weggetjes afgewisseld met mooie binnenwegen die uitnodigden om even kilometers te maken.