Motorrit Dolomieten september 2013
Voor de route in Google maps klik hier
Auteur: Erik
Foto’s: Erik & Paul, ga naar de fotogalerie
“Stukkie rijden?” “Euh .. ja leuk, waarheen?” “Zelfde als vorig jaar? Dat was een mooie tocht.” “Is dat niet saai?”
“Nee hoor, de route wordt toch anders dan gepland.” “Oke, doen!”
Dag 1: huis – Baden-Baden
In de regen rijden we Duitsland in en in de afdaling naar Trier gaat het mis, of eigenlijk een geluk bij een ongeluk. De Pan zwiept gevaarlijk over het natte asfalt maar blijft overeind. De Intruder heeft minder geluk. Met een rare schuiver komt deze tot stand tegen de stoeprand en een muurtje, gevolg … een verbogen remhendel en een flinke dosis schrik. Inmiddels is het droog geworden en we vinden een motorzaak die de hendel recht krijgt, nu blijkt ook dat de achterband van de Intruder niet Alpen-proof is. Even niet op gelet tijdens de voorbereidingen. Met een vertraging van anderhalf uur rijden we Trier uit, voorzichtig, want het wegdek is nog glad. Zo komen we aan in Baden-Baden waar we overnachten in de jeugdherberg
Dag 2: Baden-Baden – Pforzheim
Het is nog geen half negen en we staan bij een motorzaak. Heeft u een achterband? Na een aantal telefoontjes heeft de eigenaar wel een adresje gespecialiseerd in choppers ofwel TRS in Ottersheim. Een gezellig ouwe-jongens-krentenbrood-zaak waar te gekke oldtimers staan naast glimmende eigentijdse choppers. Na een tiental telefoontjes door de eigenaresse en tips van de eigenaar: morgen (NB zaterdag) tussen 9 en 10 is er een band. Pff dat valt mee. Inmiddels is er tijd genoeg geweest om een alternatieve dagbesteding te verzinnen. Een rondje noordkant Zwarte Woud, mogelijk doordat het droog is, met als eindbestemming jeugdherberg Pforzheim.
Dag 3: Porzheim – Lindau
Kloksla
g kwart over negen staan we bij TRS. De band is onderweg maar komt uiteindelijk pas om kwart over elf aan. Na drie bakken koffie kunnen we tegen enen vertrekken met een gloednieuwe achterband. Van de originele route is geen sprake meer. Hoogstens Lindau zouden we nog kunnen halen en ondanks dat we niet racen lukt dat ook, daar verblijven we in de jeugdherberg.
Inmiddels anderhalve dag achter op ‘schema’ wordt het een aardige puzzel om de route om te gooien, maar de Grossglockner (erg oostelijk) schrappen en meteen richting Italië koersen scheelt een dag. Vervolgens Bolzano i.p.v. het Gardameer is weer twee keer een kwart dag gewonnen.
Dag 4: Lindau – Riva della Garda
Het voordeel van een niet geplande route is dat je ergens komt waar je het niet had verwacht.
Via prachtige pasjes en leuke weggetjes rijden we via Imst en Sölden naar het Timmelsjoch (Passo del Rombo). Het is koud en winderig dus rijden we een stuk verder. Hier is de berg in de wolken. Dikke, dikke mist dus, jammer van het uitzicht (denken we) maar we zijn dan toch maar in Italië aangekomen. De rit loopt vlot en het idee om naar Bolzano te gaan, laten we varen en koersen naar Riva aan de noordzijde van het Gardameer. Met een beetje zoeken vinden we de jeugdherberg in het hartje van de oude stad. Een terrasje zit er niet in, het regent te hard. Bochtenwerk
Dag 5: Riva – Davos
De wens om de Passo dello Stelvio middels de noordkant te berijden heeft de geplande route drastisch veranderd. De pas is zo aantrekkelijk met de 48 haarspeldbochten en een hoogte van 2758 meter, dat we met plezier de forse omweg maken. Even genieten, hoewel het regent weer eens, en dan via de Umbrailpass naar Zwitserland. Tenminste, dat is de bedoeling, blijkt de pas gesloten te zijn wegens wegwerkzaamheden. Wat nu? Alternatief: omrijden via de Passo Eira en dan in de stromende regen rijden we Zwitserland binnen. Mooi is het niet maar via de weg over de dam van het Lago di Livorno zitten we even droog in de Munt la Schera-tunnel. Over de Flüelapass pas rijden we naar het Youth Pallace in Davos. Een mooi uitzicht over de stad en op de besneeuwde bergen in de verte.
Een paleis waardig, de verwarming is aan waar we met name de (hand)schoenen te drogen leggen.
Dag 6: Davos – Forbach
Al voor het ontbijt zien we dat het gesneeuwd heeft, dit is weer eens wat anders dan regen, minder nat maar niet minder gevaarlijk voor ons als bestuurders van een evenwichtsvoertuig. Het doel is om zo noordelijk mogelijk te komen om de laatste dag weinig snelweg te hoeven nemen. Dwars door Zwitserland, en Liechtenstein, ten zuiden van de BodenSee rijden we Duitsland in om een zuid-noord-route te rijden door het Zwarte Woud. We vinden in de jeugdherberg in Forbach, een uitgelezen plek om van de rust te genieten als je de twee schoolklasjes kan negeren.
Dag 7: Forbach – Bernkastel-Kues
Het Zwarte Woud verlaten we om verder te rijden door de Elzas. De route loopt door verder naar het Moesel-gebied. Hoog gelegen boven de rivier is het landhuis van de jeugdherberg. We hebben geluk: er is net tien minuten eerder een annulering van twee personen in een 4-persoonskamer. Na het eten maken we nog een wandeling naar de ruïne. Helaas sluit deze JH eind oktober van dit jaar zijn deuren.
Dag 8: Bernkastel-Kues – huis
Langs de Moesel en dwars door de Eifel, het lijkt toch iets minder mooi als je de Alpen net achter je laat, rijden we noordwaarts naar Aken. Voorbij de stad nemen we de snelweg naar huis.