Rätikon – september 1994
Zaterdag 3 september Brand 1037 mtr. – Douglashütte 1987 mtr. – Totalphütte 2385 mtr.
Met de bus reizen we naar het dalstation van de Lunersee, vandaar lopen we 800 mtr. zigzaggend omhoog. Langs rotspartijen, een waterval en ineens staan we voor de Douglas hut. Van de Lunersee is weinig te zien, het is mistig en het miezert wat. Na een koffie met Kuchen lopen we verder, nagestaard door de dagjesmensen die vol bewondering naar onze rugzakken kijken. Om 15.00 uur zijn we bij de Totalphut, onze brief blijkt niet te zijn aangekomen en de hut is vol. Voor leden van de Alpenvereniging is er plaats in het lager, maar Frank en Eugenie, die geen lid zijn moeten afwachten. Na een uurtje wachten krijgen ze een slaapplaats toegewezen. ’s Avonds eten we Bergsteigeressen en Rindgoulash. De hut is niet echt gezellig.
Zondag 4 september Totalphütte 2385 mtr. – Schesaplana 2965 mtr. – Schesaplanahütte 1908 mtr.
Om 8.30 uur beginnen we met een steile klim naar de Tote Alp, het is vrij druk op de route naar de Schesaplana. Voor de scharte is er een lastig stukje met staaldraad. Op de scharte, zo’n 50 mtr. onder de top, drinken we koffie. Veel mensen vragen of ze een kopje koffie kunnen kopen en een Duitse dame maakt er zelfs een foto van. Het is topdrukte op de Schesaplana, we hebben prachtig uitzicht op de Brandner gletscher en Mannheimerhütte. Nu begint de flinke afdaling naar de hut, het is bewolkt en al snel lopen we in de wolken. Dat is maar goed ook want we lopen langs flinke afgronden. De hut is al een tijd inzicht, maar duurt eindeloos voor we er zijn. Om 15.45 uur zijn we op Zwitserse bodem bij de hut. Het is een leuke hut met gezellige huttenwaard met een verweerd gezicht en baard. We worden in de hun privé kamer gezet om te eten, zo druk is het in de hut. Het avondmaal bestaat uit spaghetti met worst. Kees heeft nog energie over voor een verhitte discussie met een Duitser.
Maandag 5 september Schesaplanahütte 1908 mtr. –Garschinahütte 2221 mtr.
Om 8.45 uur worden we uitgezwaaid door de huttenwaard, de lucht is blauw met hier en daar een wolk. We lopen vandaag de Rätikon Hoogteweg zuid, we blijven redelijk langs de hoogtelijnen lopen. We lopen langs groene weide, bloemetjes en koeien, we krijgen een Heidi gevoel. Tijdens de koffie worden we gestoord door vrolijk dartelende koeien. Kees en Frank spelen voor hoeder. Langs de Kirchlispitze, Drusenfluh en Drei Turme lopen we over een modderig pad naar de Schweizer Tor. We zien de hut al van ver, maar er zijn nog vele inhammen te gaan, over puin en over grasland. Om 17.00 uur zijn we eindelijk bij de hut, moe, roodbruin verbrand, even uitpuffen met een Radler. Het is een gezellige hut We eten wat de pot schaft, champignon soep, rijst met curry en salade. Na een spelletje mens-erger-je-niet, wat door Kees werd gewonnen, de enge trap op naar het lager.
Dinsdag 6 september Garschinahütte 2221 mtr. – Tilisunahütte 2208 mtr.
Het weer is mooi, we lopen via de Sulzfluh hütte, langs de Partnunsee naar de Tilisuna pas. We steken de grens weer over naar Oostenrijk en zijn om 13.30 uur bij de hut. Onderweg zijn we schoolkinderen tegen gekomen, zij zitten al aan het Schiwasser bij de hut. Wij gaan aan de Radler met Apfelstrudel. Kees, Alie, Frank en Eugenie besluiten nog een topje te bestormen. Rinette en Liset genieten van het zonnetje bij de hut. Ook is er tijd voor een uitgebreide wasbeurt van onszelf en kleding. De hut is gezellig, een ruim lager en heerlijk avondeten (Rindbraten). Vanavond revancheren we ons op Kees met mens-erger-je-niet.
Woensdag 7 september Tilisunahütte 2208 mtr. – Lindauerhütte 1744 mtr.
Kees, Rinette, Frank en Eugenie lopen een ommetje via de Sulzfluh. Alie en Liset slapen een uurtje uit en lopen daarna naar de Schwarze scharte 2330 mtr. Er is vandaag laaghangende bewolking dat voor een prachtig wolkenspel zorgt. De Lindauerhütte is een grote hut waar veel dagjesmensen komen, toch is het een gezellige hut met een leuke huttenwaard. We mogen in het ruime lager een plek uitzoeken en nemen een warme douche. We trakteren onszelf op spekbrood en wachten buiten op de anderen. Om 14.30 uur staan zij plots voor ons neus met verhalen over de beklimming van de Sulzfluh. Het wordt een avond van scrabble en volksliederen, waarbij de alcohol rijkelijk vloeit.
Donderdag 8 september Lindauerhütte 1744 mtr. – Ofapas 2291 mtr. – H. Hueterhütte 1764 mtr.
We worden om 7.15 uur gewekt door een dame van de hut voor het ontbijt. Het ontbijt is heerlijk met worst en kaas. Langs de melkhutjes naar de pas, onderweg komen we de herder tegen met zijn koeien. Op de pas is een tolhuisje waar we pauzeren, we schuilen tegen de wind. In de middag gaan de regenpakken aan en na 15 minuten weer uit omdat het zonnetje begint te schijnen. Om 15.00 uur zijn we bij de hut, met uitzicht op de Zimba. Het is hier een vrolijke beestenboel, er lopen 2 jonge hondjes met een pleegmoederhond, een poes, 2 geiten en 2 kinderen. Een gezellige hut.
Vrijdag 9 september H. Hueterhütte 1764 mtr. – Saulajoch 2065 mtr. – Brand 1037 mtr.
Het heeft gesneeuwd, de lucht is blauw en de zon schijnt!! Buiten dartelen de hondjes over elkaar, de geiten zoeken eten in onze rugzakken. Na een uitstekend ontbijt gaan we op pad, de geiten lopen een klein stukje met ons mee. Ondanks de sneeuw gaan we over het Saulajoch, begeleidt door een groepje gemzen. Over de pas hebben we een prachtig uitzicht op de Schesaplana met witte top en de Douglashütte met Lunersee. Na de pas is de route voor geoefende, we traverseren langs stukjes staaldraad. Om 11.00 uur zijn we bij de Douglashütte waar we onszelf trakteren op chocolademelk en taart. Alie, Frank en Eugenie lopen naar beneden, de rest gaat met de kabinebaan. Vanaf het dalstation lopen we terug naar Brand waar de gastvrouw van vorige week een zimmer frei voor ons heeft geregeld.
