Groß Glockner – september 1989
naar de fotogalerie
Zondag 3 september Lesach 1320 mtr. – Lesach Rieglhütte 2120 mtr.
In de middag voegen Ellen, Frank en Leo bij ons gezelschap en vertrekken we omhoog. De rugzak voelt zwaarder aan vanwege de stijgijzers en klimgordels. De Lesach Rieglhütte is een privé-hut waarvan we een prachtig uitzicht hebben op de besneeuwde toppen van de Schobergruppe.
Deze avond wordt verzorgd door de twee dochters van de eigenaar, zij blijven ook in de hut slapen. Er staat een 1 gaslamp die wordt gebruikt in de keuken, wij dineren bij kaarslicht. De hut heeft plaats voor 8 personen, het lager bestaat uit een aantal oude matrassen op de grond met een dekbedje erover.
Maandag 4 september Lesach Rieglhütte – Glorerhütte 2642 mtr.
Vandaag gaan we eerst richting Boses Weibl 3121 mtr. en we lopen in een witte wereld. Na zo’n 200 mtr. stijgen zijn we teruggekeerd naar de groene wereld van het Peischlag Torl, maar na een bocht zaten we alweer in de sneeuw. Af en toe glibberen we over de grote platte stenen.
Om 16.30 uur zijn we bij de hut, we hebben een super groot lager. Beneden in het gastenverblijf staat de schnapps al te wachten, van Rie als dank voor de hulp bij haar dip van vandaag. Inmiddels is het gaan sneeuwen, hierdoor komt de route van morgen in gevaar, de bedoeling is om via een klettersteigroute naar de Studlhütte te lopen. Maar met sneeuw wordt dat te gevaarlijk.
Dinsdag 5 september Glorerhütte – Studlhütte 2801 mtr.
Bij de hut worden de klimgordels omgedaan, ondanks de sneeuw. Maar de klettersteig is te doen, we gaan aan het touw, ook wel handig met zo’n glibberig pad. Leo heeft een ambitieus plan om va
ndaag de Glockner te beklimmen, na 2,5 uur naar de Studlhütte lopen nog 4,5 uur omhoog naar de top en in 2 uur naar beneden. Als we even na 11 uur bij de Studlhütte aankomen pakt iedereen zijn spullen voor DE KLIM. Maar niet voor Liset, die heeft haar dag niet vandaag. In het zonnetje vertrekken de andere voor een toppoging, wat niet gehaald wordt. Morgenvroeg een nieuwe poging met daarna een fikse daling naar het Kalsertauernhaus??!!
Woensdag 6 september Studlhütte – Erzog Johanhütte 3454 mtr. – Gr. Glockner 3798 mtr.
Om 6.30 uur gaan we in de schemer op pad, met zaklampen om bij te schijnen. Eenmaal op de gletscher worden we vast gemaakt aan het touw. Na de gletscher een pittige klim over rotsen, glibberend langs een staaldraad omhoog. Of door Leo omhoog getrokken zoals voor Liset soms het geval was. Om 8.15 is de Erzog Johanhütte bereikt. Leo twijfelt over het halen van de top voor Alie en Liset. Maar laat Sijb de boodschap overbrengen. Alie zet door en de groep gaat om 8.30 uur omhoog, 
Liset haakt teleurgesteld af en blijft bij de Erzog Johannhütte waar ze zich vermaakt om Delftse studenten vol verhalen over cordees en traverseren. KNAV leden dus!! Liset vraagt of ze haar wandelvrienden hadden gezien, “Oh, hoor je bij dat groepje ouderen”, was het antwoord . Om 13.00 is de groep terug bij de hut, vol enthousiaste verhalen over het graatje tussen klein en Groß Glockner. Eenmaal terug bij de hut wijzigt Leo zijn plan, we blijven nog een nacht in de Studlhütte. Liset baalt, nu zou er meer tijd zijn geweest om de top te beklimmen en had ze meegekund. Nog een nacht hier blijven betekend weinig water, niet wassen en tandenpoetsen. ’s Avonds is er een groep militairen met heimat- en jodelliederen en een aardige ober die zijn charmes los liet op Nederlandse dames met het zinnetje “jij bent de vrouw van mijn dromen”.
Donderdag 7 september Studlhütte – Spottling 1491 mtr. – Kalsertauernhaus 1755 mtr.
Bij de eerste beek die we tegenkomen is het tandenpoetsen! In het gehucht Spottling hebben op het terras van een hotel koffie en kuchen genomen. Door het Dorfertal, langs een mooie klamm, prachtige groene almen en diep onder ons een kolkende beek. Na de klamm lopen we langs de beek verder, tijd voor een uitgebreide pauze, maar die wordt verstoord door een op hol geslagen koe. We komen veel dagjesmensen tegen die ons gefascineerd aanstaren.
Vrijdag 8 september Kalsertauernhaus – Kalsertauern 2513 mtr. – Rudolfshütte 2315 mtr.
Vandaag staat een koe in de weg op het pad, die de kleur van de skistok van Liset erg mooi vindt en haar achterna loopt. We lopen langs de Dorfersee, waar we van een lange pauze genieten. Behalve Leo, die vol ongeduld neuriet. We gaan nl naar zijn favoriete hut, het Alpiene Centrum van de OAV inclusief klimmuur, solarium, gratis douche! We gaan richting het Kalsertauern, al snel ploeteren we in de sneeuw. Op de pas een mooi uitzicht op de Weissee en de toppen van de Granatspitze. Leo, Sijb en Ellen beklimmen nog een topje, Frank is vandaag niet lekker en houdt zich met paracetamol op de been. De Rudolfshütte heeft het niet, het eten met een bon te halen, trendy jongelui in de hipste kleren met samsonite koffers. De indeling van onze 2 vier-persoonskamers geeft wat problemen, Leo kan zich niet helemaal vinden in ons plan om de echtlieden op een kamer te laten slapen en de vrijgezellen op de andere.
Zaterdag 9 september Rudolfshütte – Enzinger Boden 1487 mtr.
Het begin is nog wat glibberig vanwege de sneeuw, af en toe een steil stukje naar beneden. We letten op de drie steunpunten, Liset gebruikt er vier en gaat op de billen naar beneden. Langs het stuwmeer, Leo heeft er flink de pas in, hij blijkt een bruiloft te hebben en wil op tijd in Enzinger Boden zijn waar zijn vrouw staat te wachten. Alie, Liset en Frank, die nog steeds niet lekker is lopen achteraan. Ellen en Sijb rijden met de familie Trixl naar Kaprun om de auto’s op te halen, de rest loopt naar beneden naar een gasthof, ruim een uur verderop, waar ze later opgehaald worden. Achteraf blijkt Frank waterpokken te hebben…