Brenta, Dolomieten – augustus – september 1992
Zaterdag 29 augustus Andalo 1050 mtr. – Malga Spora 1852 mtr.
Vrijdag hebben we in de omgeving van Innsbruck overnacht. Via de Brenner zijn we naar Andalo gereden en om 13.30 uur gaan we van start. Onderweg begint het te regenen en om 17.15 uur komen we aan bij Malga Spora, waar we onze komst vooraf met een telegram hebben aangekondigd. “Telegrammi, Ollandese??” is de begroeting bij de hut. We kunnen kiezen uit cola, bier of rode wijn en de maaltijd bestaat uit minestronesoep met spaghetti.
Zondag 30 augustus Malga Spora – Passo della Gaiarda 2242 mtr. – Passo del Groste 2446 mtr. – Rif. Graffer 2261 mtr.
Vannacht is er flink onweer geweest en onder een zinken dak is dat niet prettig. We stijgen langzaam naar de pas. Het weer is bewolkt, maar het blijft gelukkig droog. Bij de hut houden Rinette en Liset het voor gezien. De rest heeft nog zin om een topje te beklimmen.. De hut is groot en modern en staat naast een kabelbaan. Ook dit is een hut die om een Alpenvereins kaart vraagt.
Maandag 31 augustus Rif. Graffer û Rif. Tuckett 2272 mtr. – Rif. Brentei 2182 mtr. – Rif. Alimonta 2591 mtr.
Het pad loopt door een enorm blokken terrein door de mist, de Tucket hut doemt ineens op. De SOSAT klettersteig route wordt links gelaten vanwege de mist en via de normale route lopen we naar de Brentei hut. We lopen langs flinke diepte, met soms de hulp van een staaldraadkabel en zelfs een tunnel! Na een stijging van 400 mtr. komen we bij de Alimonta hut aan, een leuke hut op een prachtige locatie.
Dinsdag 1 september Rif. Alimonta – Sent. Detassis
Vannacht is het weer flink te keer gegaan en ’s morgens ligt er sneeuw! Helaas geen klettersteig vandaag. Na het ontbijt schijnt de zon, we besluiten om de sent Detassis te volgen naar het dal naast ons. Terug in de hut komt de geur van verse appeltaart ons te gemoed, wat onweerstaanbaar is.’s Avonds zien we een prachtige zonsondergang.
Woensdag 2 september Rif. Alimonta – Bocca di Brenta 2549 mtr. – Rif. Pedrotti 2483 mtr.
Via sneeuw en ijs dalen we voorzichtig af naar de Rif. Brentei. Het zonnetje overheerst, maar aan de planten zitten nog ijspegels. Na de Bocca di Brenta komt een lastig klauterstukje, wat met staaldraad gezekerd wordt. Rinette wordt aan de ene kant door Wim omhoog getrokken en aan de andere kant door Kees omhoog geduwd. Vanaf de gletscher bekijken we de klettersteigroute, de gordels worden aangetrokken en we gaan aan het touw.Langs een trappetje klimmen we naar de eerste richel en via staaldraad en een tweede trappetje komen we op de tweede richel. Sijb brengt Jan terug, die het veiliger vindt om op de gletscher te blijven. Door het wachten op de tweede richel gaat ook Liset niet verder, maar gaat terug naar en loopt verder naar de Rif. Pedrotti. De Rif. Pedrotti en Tosa liggen op een prachtige plek.
Donderdag 3 september Rif. Pedrotti – Sent. Orsi
’s Morgens gaan we met een dagrugzakje onderweg, lekker lanterfanten en genieten van het uitzicht. Langs de puinhellingen en morenen lopen we naar de pas. Nu zie je de grilligheid van de Dolomieten, en de duizelingwekkende diepte. De Sent. Orsi staat bekend als lüftiger weg.
Langs loodrechte wanden lopen we over een smalle richel. Na de lunch keren we terug, om vervolgens nog een uurtje in een weitje te liggen zonnen.
Vrijdag 4 september Rif. Pedrotti – Rif. Groz dell Altissimo 1483 mtr. – Rif. la Montanara 1521 mtr.
Vannacht worden we wakker van een vieze geur in het lager, het blijkt een geknapt stoma te zijn van een oudere man. Rinette en Liset helpen de man, zijn 
echtgenote blijft stug doorslapen. Vandaag willen we terugkeren naar Malga Spora, dat betekend 1000 mtr. dalen, 700 mtr. stijgen, wederom 300 mtr. dalen. We dalen naar de Rif. de la Selveta waar we aan de koffie gaan. Na Rif. Groz dell Altissimo komt de stijging en hoe. Het begint zachtjes te regenen en in verte klinkt er onheilspellend gerommel; onweer, regen en hagel! Na drie kwartier schuilen besluiten we om terug te keren naar de Rif. Groz dell Altissimo, dat lijkt een veilig plan. Geen rammelend zinken dak van Malga Spora vannacht. Bij een soepje wordt een nieuw plan gesmeed, we lopen naar Rif. Montana in een uurtje in regen en onweer. De rifugio blijkt meer een berg pension te zijn.. We zitten bij de open haard en hebben een prachtig uitzicht op de route van de afgelopen dagen. ’s Avonds gaat vanuit het pension de reddingsbrigade op pad om een gevallen persoon met ribfracturen op te sporen.
Zaterdag 5 september Rif. La Montana – Andalo 1050 mtr.
Het weer is omgeslagen, er is zon en blauwe lucht! In een uurtje lopen we door het bos met vele dagjesmensen naar Andalo. Er worden inkopen gedaan voor onderweg en we rijden naar de Brenner, waar we vervolgens 2 uur in de file staan. In de buurt van Ingolstad overnachten we in een boerengehucht, een gasthof met heerlijke gerookte forel!