Alta Via 2, Dolomieten – september 2007
Zullen we maar weer’
Auteur: Alie
Deelnemers: Alie, Erik, Eugenie (herintreder), Jan en Yvonne (debutant)
Zaterdag 1 september Brixen – Rif. Città Di Bressanone alla Plose 2446 mtr.
Na een nachtje in de couchette, een overstap in München, de eerste ontmoeting met een groep nederlandse mannen die hier op de verkeerde datum in de trein zitten, en via Kufstein, waar het weer vreselijk regent, arriveren we in het zonnige Bressanone. We genieten van een heerlijke cappuccino op een terrasje onder de parasol. Er moet nog wat gepind, er worden petjes aangeschaft, en we kunnen opstap. Stukje met de bus, stukje omhoog met de Plose Bahn naar 2000m en dan nog een klim, 400m omhoog naar de Plosehütte (2447m). En hoewel het fris is daarboven, het biertje en de Radler vallen er goed in. We krijgen een mooie kamer met dekbedden, waar we al vroeg onder liggen.
Zondag 2 september Rif. Città Di Bressanone alla Plose – Rif. Genova / Schlüter Hütte 2301 mtr.
Het is prachtig weer. We vertrekken om 9h en er staat een tocht van 4 uur op het programma. We lopen een prachtige route, maar verkeerd. We slaan een keer linksaf ipv rechtaf en dat doen we nog een keer. We hebben informatie van autochtonen nodig voor een exacte plaatsbepaling. Om een uur of twee beginnen we aan een fikse klim naar de pas, 915m omhoog, en dan nog een klein stukje naar de Schlüterhütte (2301m), waar om 17h aankomen. Het is een gezellige hut, ook voor fietsers bereikbaar en erg vol. “De mannen” zitten er al aan het bier. De dames krijgen een 3 persoons kamer met hele dikke dekbedden en de heren delen ook zo’n kamer met een Snurker. Er is voor de hele hut 1 Bagno met 3 wasbakken en ijskoud water beschikbaar en er moeten 20 man op de gang slapen. De zonsondergang is er een met een gouden randje.En het is koud buiten.
Maandag 3 september Rif. Genova / Schlüter Hütte – Rif. Puez Hütte 2475 mtr.
7 uur opstaan, ontbijtje en om 8h30 lopen. Het is goed weer, maar er is wel regen voorspeld. Er staat 4 ½ uur! op de lijst voor de tocht naar de volgende hut. We zijn benieuwd. Het is een mooie route, stukje omhoog, beetje dalen, een fikse klim en zo maar door. Het weer blijft goed en om +/- 15h30 arriveren we bij de Puez hütte (2475m). Dat is al een stuk beter dan 2x de schematische tijd!! Totaal 865m omhoog vandaag. We slapen op een 12 persoons Lager met stapelbedden 3 hoog en een nauw gangetje er tussen. De rugzak was zwaar vandaag, en de Radler weer erg lekker.
Dinsdag 4 september Rif. Puez Hütte – Rif. Pisciadù Hütte 2585 mtr.
Storm en regen vanacht. Het drupte zelfs op de vloer. En het sneeuwde bij het opstaan. De tocht gaat door een woest, kaal berglandschap. Eerst zo’n 200m afdalen naar het Grödner Joch.Veel mensen onderweg, heel veel! We zijn net voor een fikse sneeuwbui in een skihut op de pas. Na een uurtje knapt het weer op, maar muts en handschoenen hoeven nog niet terug in de rugzak. We krijgen nu een fikse klim over een puinhelling omhoog en later nog een klauterpartij langs staaldraad en opstapjes. Dat is het echte werk! Maar meteen daarna is daar de Pisciaduhütte (2583m), waar we +/- 14h30 aankomen. En we een Bombardino nemen op de goede afloop. Totaal 800m geklommen deze dag.En de rugzak lijkt nog niet minder te gaan wegen! Het is gezellig vol in de hut: met ons nog Schotten, Engelsen, Ieren, Italianen, Duitsers en natuurlijk “de mannen”. Zijn het busschauffeurs? We slapen op zolder in wiebelige, krakende stapelbedden.
Woensdag 5 september Rif. Pisciadù Hütte – Rif. Boè Hütte 2873 mtr.
Het was een fris nachtje op die zolder, koude voeten ondanks 3 dekens. De storm gierde om het dak. En het heeft weer gesneeuwd. We gaan om 8h45 op pad. Jas, muts, handschoenen, alles kan weer aan. Prachtige route door, voor zo ver we het kunnen zien, een wit, woest landschap.
Er komt een klimmetje en we kiezen niet voor de “Gesicherte Steig” Dat was een foutje. Best link met die sneeuw en hier en daar een afgrond. Maar het gaat allemaal goed. Dan nog een fikse klim tussen de rotsen door en we bereiken het plateau van het Sella Massief op zo’n 2900m hoogte. Totaal 515m omhoog. Of je niet op deze wereld bent! Alles grijs en wit. En koud!! Om 11h30 bereiken we de Boèhütte (2873m). Warme chocolademelk en hete soep! Dat is wat we nodig hebben. ‘s Middags denken we erover om nog verder te gaan. “De mannen” hebben zich ook al helemaal ingepakt, vertrekken en staan binnen 5 minuten weer binnen: “ het pad is niet te vinden!” We blijven hier met puzzelboekjes, een schaakspel en nog een rondje Bombardino’s, lekker bij de potkachel in de Stube. Het wordt een gezellige middag: “De mannen”, lid van een kerkclub blijkt, hebben de hut bereikt via een klettersteig! Wij hebben gelukkig niet de 2a variant genomen. Van het schotse echtpaar is de vrouw 68 jaar! Dat biedt perspectieven! En de Ieren lusten ook wel een Bombardino. En nog een! Om een uur of 5 maken we nog even een ommetje rondom de hut. Prachtig buiten, maar KOUD! Dus we zijn snel weer binnen. Bergsteiger Essen in deze hut: spaghetti, patat en een platgeslagen worst, alles geserveerd op een 3 vaks fonduebord. We hebben vannacht weer een eigen kamer. En gewapend met 2 paar sokken, een thermo shirt en een thermo maillot, 4 dekens over en 1 deken onder, lukt het heerlijk warm te slapen.
Donderdag 6 september Rif. Boè Hütte – Rif. Passo Fedaia 2057 mtr.
Om 7 uur weer op, koud lapje over gezicht, ontbijtje en om 8h30 staan we voor de hut. Sneeuw en wind. Koud. Prachtig. Wat een landschap hier hoog op het Sella Massief. We kunnen de steenmannetjes en palen die het pad markeren weer zien. Soms kniediep door de sneeuw bereiken we Rif. Pordoi. Daar duiken we een gat in, een steile afdaling tussen de rotsen door. We beginnen eraan met knikkende knieën. En om 11h30 zijn we op het Pordoi Joch. Daarna gaat het weer omhoog en we vervolgen de route over een breed modderig pad langs de berg.
Lunch uit de rugzak op het terras van Rif. Viel de Pan met prachtig uitzicht op de Marmolada. Het blijft fris, een graad of 8. Nog een heel stuk langs de berg en dan zigzaggend een heel eind steil omlaag naar Plan Fedaia, een stuwmeer op 2044m, waar we letterlijk met knikkende knieën aankomen. Rif. Fedaia ligt aan de andere kant van het stuwmeer, we arriveren daar om +/- 15h30. Ze hebben een mooie kamer voor ons èn een warme douche. Totaal (toch nog) 420m geklommen vandaag.
Vrijdag 7 september Rif. Passo Fedaia – Rif. Flora Alpina 1860 mtr.
Heerlijk geslapen onder het dekbedje terwijl de wind weer om het dak gierde. Uitgebreid ontbijt, en nog lekker even in de zon op het terras gezeten. We gaan om de Marmolada gletsjer heen en dat is een heel eind, dus we pakken de bus die ons 12km verder en 600m lager afzet in Mga Ciapela. Hier gaan we proberen de nr2 weer op te pakken. En wie zitten er in de bus? Het schotse echtpaar. We lopen de hele week al gelijk op. Het pad: gestaag stijgend, eerst door het bos, dan door meer open gebied en daarna zigzaggend tussen de rotsen door naar de Passo Forca Rossa (2486m). Een hele klim voor de laatste dag, 1090m! Daarna weer een heel eind naar beneden door prachtige alm weides of hoe je die ook mag 
noemen, met woeste bergen daaromheen. En we hebben er schitterend weer bij met een knalblauwe lucht. En zo arriveren we om 17h45 bij Rif. Flora Alpina (1800m) met grote bakken geraniums voor de ramen. Bier, Radler en een groot stuk taart op het terras in de zon met uitzicht op de bergen: op deze geweldige week. Heerlijk “gedineerd” ‘s avonds, met salade buffet en al.
Zaterdag 8 september Rif. Flora Alpina – Bolzano
De volgende morgen staat de taxi al om 8h15 voor de deur om ons naar een bushalte te brengen. Dan blijkt er ook nog een bus eerder te gaan dan in onze dienstregeling vermeld, zodat we na een prachtige rit door de Dolomieten al om 11h in Bolzano staan. Dat betekent voor sommigen shopppen en voor anderen een boekje op een bankje in het park, of voor een bezoekje aan Utzi in het museum. Bolzano is een hele mooie stad. Er blijken allerlei festiviteiten te zijn met muziek en feesttenten. Erg gezellig. En zo zitten we de hele middag met bier, braadworst en patat in de feesttent met tiroler kapel. Nog een ijsje en een stuk pizza en om 18h30 stappen we in de trein. Onderweg zien we dat het in Oostenrijk behoorlijk heeft gesneeuwd! En om 9h de volgende morgen staan we weer op Utrecht CS.
