West Highland Way

West Highland Way mei juni 2005

naar de fotogalerie

Donderdag 26 mei – naar Glasgow-Bearsden
Overnachten in Braveheart B&B
Vanaf Glasgow airport met de bus naar het centrum. Aardige buschauffeur die vertelt over een Nederlander die de Way in 5 dagen gelopen heeft. Lacherig vertellen wij dat we er 9 dagen over gaan doen. We gaan de pub in voor onze eerste appelcider. Met de trein naar Bearsden.
Prima kamers, 2 singlerooms en een twin.’s Avonds eten we in een leuk Indiaas restaurant.

Vrijdag 27 mei – Milngavie – Drymen
17 km / 145 mtr stijgen
Overnachten in Easter Drumquhassle farm, wigwam

Net als we in de Renault Clio stappen begint het te regenen. In Milngavie regent het flink. We hijsen ons in regenpak, kopen nog wat brood voor onderweg en maken foto’s op het beginpunt. We lopen op een mooie manier het dorp uit, via een park. We lopen onder de plu, de rugzakken wegen zwaar (12 kg!!) We komen mensen met een hondje tegen met regenjasje om. We lopen over een oud spoor, langs de whisky distellerie. Ina leest ineens dat er een pub is 1,5 km na de distellerie. Heerlijk bijkomen met cappuccino of soep. Na de pub wordt het droog. We komen een oudere man tegen die alleen loopt, een gezin met 2 jonge kinderen, waarvan een mank loopt. Zij blijken met de tent te lopen. Nog een klein stukje over het spoor, Gartness bridge over en langs wat boerderijen. De oudere man gaat ook naar de farm. We komen bij Easter Drumquhassle farm aan en moeten even bijkomen in de wigwam. Zeer primitief, niet groot en dat met al die natte kleren. Om 18.00 uur liften Erna en Liset met de zoon des huizes naar Drymen, Alie, Ina en de oudere man volgen later met de eigenaar van de farm. We raken die vent niet meer kwijt en stoïcijns blijft hij ons volgen. Dan maar de pub in, en ons op de lijst voor het restaurant laten zetten. Ook daar schept de man verwarring door te zeggen dat we één groep zijn. Gelukkig begrijpt mw wat er aan de hand is en zet de man in de andere hoek van het restaurant neer. Heerlijk gebakken camembert gegeten met patat en sla. In storm en regen lopen we terug naar de farm.

Zaterdag 28 mei – Drymen – Rowardennan
21 km / 450 mtr stijgen
Overnachten in de jeugdherberg van Rowardennan
Het regent, om 09.15 uur staan we op, ontbijten in de wigwam. We verzamelen wat moed en om 10.45 uur gaan we eindelijk op pad. Langs Drymen, door het bos komen we een knul tegen die 23 kg op zijn rug draagt. Toch wel een beetje veel. Connic Hill is afgesloten, we lopen een directe route naar Balmaha. Onderweg drinken we koffie in een stal, waar we even droog kunnen staan. Het stuk naar Balmaha gaat langs een weg. In Balmaha staat een leuke pub met mooie foto’s van vissers met hun vangst aan de muur. De oudere man gaat gelukkig weg, maar staat buiten nog een half uur te drentelen. Bij ons vertrek halen we hem al snel in, we lopen nu een prachtig stuk langs het Loch Lomond, met vele blue bells. We denken al verder te zitten dan dat we op de kaart zijn en om 19.00 uur komen we vermoeid aan bij het Rowardennan Hotel. Alle natte spullen worden uitgestald en eerst wat drinken. We blijven meteen een hapje eten, pasta met zalm, garnalen en mozzarella.  Met het busje van 21.30 uur ( incl. midges) worden we 2 km verderop gebracht naar de jeugdherberg. Het is een oud kasteeltje aan het meer, ziet er leuk uit, prima kamer met 2 stapelbedden. De oudere man hebben we achter ons gelaten…

Zondag 29 mei – Rowardennan – Inversnaid
15 km / 550 mtr stijgen
Overnachten in Inversnaid bunkhouse
Blauwe lucht! We maken zelf ontbijt en na tienen gaan we op pad. Het is een prachtig pad langs het meer met veel blue bells, varens en mos. De paraplu gaat af en toe op. Koffiepauze op een mooie plek. We komen veel watervallen tegen, veel bruggetjes. Om 14.30 uur zijn we bij het Inversnaid hotel met walkers entrance aan de achterzijde. Het hotel ziet er ongezellig uit, we lunchen buiten aan de picknicktafel. Twee jongens met groene jassen zitten er ook, uit te puffen en hun blaren te behandelen. Zij gaan nog verder. We gaan nog 800 mtr uphill tot het bunkhouse, een prachtig oud kerkje op een wondermooie plek. Aardige mensen, leuke bordercollies waar we ons mee vermaken. Heerlijk buiten gezeten, de lucht trekt open. Helaas treffen we binnen onze vriend weer, de oudere man. Binnen hebben ze de glas in lood ramen nog laten zitten en de kapel tot een prachtige zit-eetkamer verbouwd. Er komen een aantal Australische dames aan die meteen de rivier induiken en daarna de outdoor hot tub. Twee slapen bij onze vriend op de kamer, dat zien ze niet zitten en verplaatsen hun matrassen naar de gang.

Maandag 30 mei – Inversnaid – Beinglasfarm
17 km / 320 mtr stijgen
Overnachten in McGregor’s Landing B&B
Om 9.00 uur gaat de deur open voor het ontbijt, een heerlijk ontbijt met scones, vruchtenbrood, sap en een ei. Om 10.30 uur verlaten we de mooie stek en lopen terug naar het hotel. Over een rotsachtig pad lopen we langs Rob Roy cave. We horen de koekoek, zien veel bluebells en wat daslook. Koffiepauze op een mooie plek, maar helaas met veel midges. Een eindje verderop is er een mooi lig weitje aan het meer. Hierna klimmen we een heuvel over, even weg van het meer. We zien 4 herten, ze wanen zich veilig, want er gaat er een uitgebreid in een modderbad liggen. Het is druk op de route, het blijkt bankholiday te zijn. Om 17.30 uur zijn we bij Beinglas farm, ziet er leuk uit, maar was in januari al volgeboekt (wigwams). We halen wat te drinken, bellen naar het hotel om ons op te laten halen, de kok komt er meteen aan. Dat wordt snel drinken. Het hotel is vreemd, receptioniste is bardame, komt om geld vragen wat we voor de overnachting nog moeten betalen, het restaurant is druk, maar er zitten maar weinig mensen. Ze blijken personeelsgebrek te hebben en maar een tafel tegelijk kunnen afhandelen. Maar zeg dat dan eerlijk ipv verhalen op te hangen. De badkamers zien er niet uit, het hotel ligt op een prachtplek, maar het is een vreemde plek. We eten fish and chips, praten met 3 Duitse dames die slecht voorbereid op pad waren gegaan. We geven hun nog wat tips mee voor overnachtingsplekken.

Dinsdag 31 mei Beinglas farm – Tyndrum
15 km / 550 mtr stijgen
Overnachten in een wigwam op Auchtertyre farm
We regelen het ontbijt om 08.00 uur ipv 09.00 uur, wel een uitstekend ontbijt! Om 10.00 uur worden we naar Beinglasfarm gebracht. Daar zien we veel mensen met muggenpetjes op. Aan het eind van de middag is er prachtig licht, mooie landschap met schapen, rammen. We lopen langs een oud kerkhofje naar de farm. Deze wigwams zijn wat luxer, elektriciteit, koelkastje en verwarming. We laten ons met de taxi naar Tyndrum brengen voor een maaltijd. De bediening laat wat te wensen over, wel een aardige ober uit Letland. De biefstuk mince blijkt een kleine portie geruld gehakt te zijn met puree en wortels. Ina wordt erg vrolijk van de wijn en whisky, ondanks de zuinige hoeveelheid in het glas.

Woensdag 1 juni – Tyndrum – Bridge of Orchy
13 km / 200 mtr stijgen
Overnachten op het station van Bridge of Orchy “West Highland Sleeper”
Het regent! Het is moed verzamelen om op te staan. Kopen een ontbijt in het winkeltje en ontbijten in het keukentje. Om 11.30 uur vertrekken we uiteindelijk in regenpak en plu, na 3 km komen we in Tyndrum, de pub is open, koffiepauze! Daarna stampen we door over de military road, de bewolking hangt laag en vanonder de plu zien we niet veel. Langs het spoor lopen we naar de bridge of Orchy, een leuk oud stationnetje.  We slapen in stapelbedden van 3 hoog, met een gordijntje erlangs, net een couchette. Hier moeten we Kenny, die zijn lage slaapplek meteen afstaat aan Alie. Een erg vriendelijke, bescheiden man die zijn oog in de Falkland oorlog verloren heeft. In het hotel komt hij op uitnodiging van ons bij ons aan tafel zitten met eten. We waren van alle kanten gewaarschuwd dat je hier heerlijk kon eten en inderdaad, de lam was heerlijk. Onze andere vriend zijn we kwijt.

Donderdag 2 juni – Bridge of Orchy – King’s House Hotel
19 km / 490 mtr stijgen
Overnachten in Tigh-Na-Choille, B&B van de chef-kok van het hotel
Het regent, wat een verrassing. Vandaag hebben we 19 km voor de boeg. We hebben een prima ontbijt in de restauratiewagen. Om 10.00 uur op pad, eerst een klimmetje van 190 mtr. met uitzicht op Loch Tulle, of wat de nevel ons laat zien. Na 4 km komen we bij het Inveroran hotel aan, waar we ons laten opdrogen met koffie als een bakkie troost. We gaan verder omhoog naar een pas over
de brede military road. Over de pas zien we de weg en het Kings House Hotel.Mijn plu is niet bestand tegen het Schotse weer, we dalen af naar de weg, het is nog verder dan ik dacht. We laten een skigebied links liggen, steken de weg over en lopen de laatste km naar het hotel. Om 16.30 uur komen we de Climbers Inn binnen, aan de achterzijde van het hotel. Kenny is er al en trakteert ons op een fles wijn. Twee Nederlandse broertjes hebben net hun eerste wandeldag achter de rug. De pub is een leuke plek, met robuuste stoelen en tafel. Ondertussen hebben we de chef-kok gevonden en hij brengt ons naar zijn cottage. De associaties van een oudere man met dikke buik verdwijnen, het is een slanke jonge man. Hij rekent op nat weer, want op beide kamers zijn was rekken om de natte kleren op te hangen. ’s Avonds eten we in het hotel (lasagne) en iedereen is door de warmte snel moe.

Vrijdag 3 juni –King’s House Hotel – Kinlochleven
19 km / 400 mtr stijgen
Overnachten in een trekkershut bij McDonaldhotel
Heerlijk geslapen en ik ontwaak in een ochtendzonnetje. Maar onderweg naar het hotel voor een ontbijt begint het al wat te regenen. In een stroom van mensen en regen gaan we de Devils Staircase op, de meidenclub, vader en zoon, een groepje met een leuke bordercollie. Op de staircase pauzeren we, koffiestop. De wolken trekken op en zodra we de pas over zijn wordt het droog. It’s a bonus that the sun shines here!!! We hebben uitzicht op een prachtig meer. Met Kinlochleven in zicht genieten we nog van een pauze zonder regen. In Kinlochleven hebben we twee 4 persoons trekkershutten voor ons vier, wat en luxe! De man in de kroeg is erg grappig, er is een prachtige muurschildering van de route op de wand van de schoorsteen geschilderd. We eten ’s avonds in het hotel, Ina en Alie maken nog een avondwandeling.  Erna en ik duiken de pub in waar livemuziek is. We vermaken ons kostelijk met het damesclubje die al vanaf 16.00 uur aan de whisky zitten. Er is een vechtpartijtje buiten…

Zaterdag 4 juni – Kinlochleven – Fort William
20 km / 630 mtr stijgen
Overnachten in de jeugdherberg van Glen Nevis
Blauwe lucht! We gaan langzaam omhoog in de stroom van mensen mee. Als we de pas hebben bereikt stoppen we even en laten we de hordes mensen voorbijgaan. Alie heeft het gevoel alsof ze een defilé afneemt. En “finally you can take some decent pictures here”  De wolkenmassa trekt weer aan en het is fleece aan en uit vandaag. Tijdens de koffie komt Kenny voorbij, we trakteren hem op wiener melange. Een uurtje later pauzeren we in een zonnig weitje. Ina voert de schapen Finse ronde. Om 14.30 uur slaat het weer om, het begint te regenen. Verstand op nul en doorgaan met lopen, we gaan wat op en neer door het bos, en dalen af richting Fort William. Na 8 km aan een stuk door gelopen te hebben is het motortje een beetje op. Eerst wat eten en drinken. De splitsing naar de jeugdherberg is inzicht. Om 18.45 uur passeren we een restaurant, eerst maar wat drinken en eten. Helaas mag je in de bar-lounge niet op sokken lopen “er zitten mensen te eten” , maar de forel in het restaurant smaakt heerlijk.

Zondag 5 juni Fort William- Bearsden
3 km van Glen Nevis naar Fort William, totale stijging 3755 mtr
Overnachten in de B&B van Bearsden
We ontbijten met alle restjes die we hebben, hierna splitsen we op. Ina, Alie en Erna maken nog een wandeling langs de rivier. Liset loopt naar Fort William, met een bezoek aan de visitors center over de Ben Nevis. Via de “koeienroute” naar het eindpunt van de WHW, er is een druk visitorsshop waar busladingen worden uitgelaten. Eerst koffie, dan shoppen; oorbellen-ketting, ansichtkaarten en bluebell geurzakjes. Treinkaartjes gekocht en Fort William bekeken. In de supermarkt eten ingeslagen voor’s avonds in de trein. Om 17.30 uur treinen we terug, we zien grotendeels de route terug. Om 22.00 uur bij de B&B in Bearsden.

Maandag 6 juni Terugreis
De taxi kan het adres niet vinden en onze B&B dame brengt ons naar het vliegveld. Met een beetje stress, want ze rijdt 2x verkeerd. Maar gelukkig zijn we nog op tijd voor onze vlucht.