Een bericht over het ontstaan van de … lopers en over een weekend naar de Ardennen met Wim & Gerda afgelopen zomer. Wim en ik kennen elkaar nu 35 jaar. In 1987 ontmoeten wij elkaar tijdens een huttentrektocht in de Samnaun Gruppe, waar we ook Alie en Sijb leren kennen. Een tocht georganiseerd door de ANWB/Oppad en met een groep van 18 personen trokken we door de bergen. Voor vele de eerst ervaring met een huttentrektocht die veel indruk maakt. Een jaar later lopen we met een kleiner groepje een tocht in het Steineres Meer, georganiseerd door Sijb, vele huttentochten volgde, in wisselende samenstelling.
In 1990 begonnen de zondagse wandeling met Jan, Erna en Ina en ikzelf en kan me de eerste wandeling van Weesp naar Hilversum nog goed herinneren. Met 27 km in de benen, kwamen we bijna niet meer de spoorbrug over en eenmaal thuis aangekomen meteen mijn bed ingedoken. Deze 2 clubjes werden samen gevoegd, we begonnen bijna allemaal als vrijgezellen en partners liepen mee. Soms vielen er lopers af en kwamen er weer lopers bij. Vele zondagse wandelingen, lange afstandspaden, volgen, we gaan elk jaar een weekendje wek, in Nederland, Ardennen, Eifel en Sauerland. De dames gingen met elkaar op stap met de “damesafscheidingsbeweging”, deden vaak Engeland aan, maar ook Ierland, Spanje, Frankrijk en Duitsland. En waarom … lopers? De puntjes kan je invullen met voor / achter /zondag etc.
Na het overlijden van Sijb in 2008, gingen Alie, Wim en ik in 2012 naar Sy, om 25 jaar wandelvriendschap te vieren. We zijn weer 10 jaar verder, Alie is in 2020 overleden, het clubje van het begin wordt klein. Wim en ik vieren 35 jaar wandelvriendschap, met onze partners in een leuk huisje in Stoumont. De eerst dag wandelen we 8 km vanuit ons huisje, met ’s avonds een ouderwetse kaasfondue. De volgende dag stapt Wim op de fiets, wat hem beter af gaat dan wandelen en lopen Gerda, Erik en ik 17 km vanaf La Gleize. Een mooie rondwandeling in de hitte en bijna 500 hoogtemeters in benen. De volgende dag maken we nog een prachtige wandeling, langs de Ninglinspo, waarna we weer naar Nederland reden.
